Ֆիթնեսի տրեները Մաս 1

Patmutyan angleren tarerov tarberaky karas kardas AYSTEX

Չեմ սիրում, որ կանանց վերաբերվում են ինչպես խաղալիքի: Մենք խաղալիք, կամ սեքսի տիկնիկ չենք, մենք էլ ենք մարդ ու ունենք նույն կարիքներն ու ցանկությունները ինչպես և մնացածը: Ես այսպես եմ մտածում, երևի դրա համար է, որ արդեն 27 եմ, բայց դեռ ընկեր չունեմ: Ու չեմ էլ ուզում: Զբավում եմ թարգմանություններով ու ֆրիլանս լիքը գործ եմ անում, ամսեկան մի քանի հազար դոլար վաստակում, քշում եմ Էլանտրա, այնպես, որ ֆինանսապես լրիվ անկախ եմ ու կարող եմ անել ինչ ուզում եմ: Պատմեմ, թե ինչպես հանդիպեցի մեկին, ում մասին մտածելուց անգամ հիմա էլ մարմնովս դող է անցնում:

Եսիմ որ քամին փչոց ընկերուհուս գլխին, որ որոշեց ինձ համոզել, որ գնանք ֆիթնեսի: Չէի ուզում, բայց ի վերջո համաձայնվեցի, էն պատրվակով, որ կցրվեմ: Բայց, երբ տեսա մեր ֆիթնեսի տրեներին, հասկացա, որ ֆիթնեսի ժամերին ես ամենևին ցրված չեմ լինելու, այլ ընդհակառակը՝ լարված, եթե չասեմ գրգռված: Մեր ֆիթնեսի տրեներին տեսնելուն պես, ես ծակծկոց զգացի փորումս, ինչը դանդաղորեն տարածվեց ներքև ու բոցավառեց արգելված ծաղիկս: Այդտեղ էր, որ ես ամենայն ուժգնությամբ զգացի, թե այդ ինչ է, որ իսկականից ՈՒԶՈՒՄ ԵՍ ինչ-որ մեկի: Հա, տղերք, ձեզ գաղտնիք բացեմ, աղջկերքներն էլ են ուզում քունվեն, ճիշտ այնքան, ու անգամ ավելի շատ, քան դուք ուզում եք մեզ քունեք: Բայց դե մենք հո չենք ասի... Էդ արդեն դուք պետք է իմանաք... Ֆիթնեսի տրեների անունը Դավիթ էր: Նա ուներ Ապոլոնի պես գեղեցիկ դեմք, ու աստվածային մարմին: Մի հատ ավելորդ ճարպի կտոր չկար նրա մարմնի վրա: Ծծերը մեծ էին, պարապած, ու ծանրորեն կախված էին փորի վրա, իսկ պտուկներն այնքան խոշոր էին ու ձիգ, որ պարզորեն երևում էին անգամ նեղ մայկայի տակից: Փորի վրա հստակորին կարելի էր հաշվել բոլոր մկանները, իսկ վերջացնում էր կոմպոզիցիան նրա անմահական ոռռը, որին նայելով ուզում էիր այնքան ապտակել այդ անմեղ հետույքին, որ այն կարմրեր: 

Մեր խմբում կար մոտ 15 կին ու աղջիկ: Դավիթը կարծես թե սովոր էր կանացի ուշադրությանը: Բոլորը ուզում էին մի ձևի աչքի ընկնեին, մի տեսակ հետույքները ավելի շատ էին բարձրացնում, մի տեսակ շատ դանդաղ և էրոտիկ էին կքանստում ու ես հասկացա, որ եթե ես էլ այսպես վարվեմ, աչքի չեմ ընկնի ու բանի չեմ հասնի: Դավիթը հանգնում էր մինչև ծնկները հասնող շորտիկ, որի դիմային հատվածում ես առաջին 3 պարապմւնքների ընթացքում որևէ ուռած տեղ չնկատեցի, ուստի այդպիսի ստանդարտ ձևերը փորձված մարզիչի մոտ չէին աշխատում ու էրեկցիա չէին առաջացնում: Չէի ուզում ընկնել հետևից, որ չասեն կլրի գիժ ա ու համ էլ եթե Դավիթի հետ ես գնայի դասական սցենարով, ինքը մտածելու էր, թե ինքն ա իրադրության տերը ու մեզ մոտ լինելու էր սովորական տրիվիալ սեքս միսիոներական դիրքով, ինչից, անկեղծ ասած, ես հոգնել էի: Դավիթը շատ գազանն էր, ես ուզում էի, որ ինձ գազանավարի քուներ, ու որ ես լինեի իրադրության տերը, ոչ թե ինքը: Ու մտածեցի մի հատ պլան...

Ես նկատել էի, որ ինքը պարապմունքի ժամանակ մեկ անգամ սուրճ է խմում: Այս անգամ հետս բերեցի ՎիաԳրայի երկու տաբլետկայի փոշի, որը ես կանխավ մանրացրել էի տանը ու գաղտնի լցրեցի իր սուրժի մեջ: Նա, բարեբախտաբար ամբողջությամբ սուրճը խմեց ու փորձեց շարունակել պարապմունքը: Բայց կախարդական փոշին ունեցավ իր ցնցող ազդեցությունը. շորտիկի վրա սկսեց բավական պարզորոշ ուրվագծվել բավական տպավորիչ չափերի մի բլուր: Նա ամեն ձևով փորձում էր այն պարփակել, բայց ապարդյուն: Այդ ժամանակ, ես իրեն կանչեցի ինձ մոտ, և խնդրեցի որ օգնի կատարել ոտքի բացման վարժությունը, քանի որ չեմ կարողանում: Նա, իր տեղը չգտնելով, վերցրեց իմ ոտքը, և ես էրոտիկ հայացք գցելով վրան, սկսեց ոտքս բարձրացրած կքանստումներ անել: Դավիթը էլ չէր կարողանում այս ամենին դիմանալ: Նա ներողություն խնդրեց, ասեց, որ հեսա կգա ու արագ հեռացավ զուգարանի ուղղությամբ: Ահա... Ես գիտեմ, թե նա ինչ էր էնտեղ անելու, ու ես ամենևին մտադրություն չունեի, իրեն այդ կարևոր պահին մենակ թողնելու: Մի 10 վայրկյան անց, ես էլ դուրս եկա ու շտապեցի տղաների զուգարանի ուղղությամբ: Լավ էր, այդտեղ ուրիշ մարդ չկար և ես անարգել մուտք գործեցի զուգարան, որտեղ աչքերից հառնեց մի դրախտային տեսարան: Դավիթը իջեցրել էր շորտիկը, դուրս էր գցել իր հսկայական անդամը ու կատաղի ժաժ էր տալիս: Նա անգամ չնկատեց, որ ես մտել եմ: Ես արագորեն փակեցի դուռը, շտապ մոտեցա նրան ու առա այրվող կլիրը բերանս: Օ, ինչ հաճելի զգացում էր դա, երբ հասկանում ես, որ այդ հսկայական տորք Անգեղի ամբողջ տղամարդկությունը հիմա քո ատամների արանքում է ու կարող ես անել ինչ ուզում ես.... Ես սկսեցի արագորեն ծծել նրա հսկայական կլիրը ու մեկ-մեկ տակից հայացքներ գցել նրան: Նա էքստազի մեջ էր ու ձեռքը տարավ գլխիս հետևը ու սկսեց ավելի արագորեն ինձ հուպ տալ կլրի վրա: Պուցս արդեն Նիագարայի ջրվեժն էր հիշեցնում ու ես չէի կարողանում համբերել մինչև այն պահը, երբ նրա հզոր դռելը կծակեր իմ պեմզաբլոկ պատը....

Շարունակությունը՝ այստեղ